การเป็นคนดี ก็ต้องเป็นคนดีให้พอเหมาะพอควรการทำดี ก็ต้องทำดีให้พอเหมาะพอควรการเป็นคนดีเกินไป ใคร ๆ ก็จะไม่เกรงใจ และมักเอาเปรียบเสมอ
การทำดีเกินไป ใคร ๆ ก็จะไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่เราทำไปแต่กลับเห็นเราเป็นคน โ ง่ ที่ยอมเสียเปรียบคนอื่นตลอดเวลาบางครั้งดูคนผิด… ไม่ใช่เพราะ ต า บ อ ด แต่เพราะใจดีเกินไป
บางครั้งช่วยคนผิด… ไม่ใช่เพราะ โ ง่ แต่เพราะเห็นแก่ความรู้สึกมากเกินไปบางครั้งจำยอม ไม่ใช่เพราะไร้เหตุผล แต่เพราะไม่อยากโต้เถียงให้เสียเวลากาลเวลาพิสูจน์ทุกอย่าง และ ทุกอย่างอธิบายน้ำใจคน
ใจคนยากหยั่งโดยแท้ น้ำไม่หยั่ง ไม่อาจรู้ตื้นลึกคนไม่คบ ไม่อาจรู้ดีชั่ว ในโลกนี้ มีเพียงกาลเวลาไม่หลอกลวงกาลเวลาเท่านั้นจะพิสูจน์ทุกอย่างว่า ” ใครจริง ใครลวง “
ดูคน… อย่าเพียงดูด้วยตา จะดูผิดได้ง่ายยิ่งไม่ควรเพียงฟังด้วยหู เพราะล้วนคำเท็จมีเพียงอาศัยเวลา สัมผัสด้วยใจ
สิ่งที่จริง จะลวงไม่ได้
สิ่งที่ลวง ก็เป็นจริงไม่ได้
กาลเวลานั้นดี พิสูจน์ใจคน
เป็นประจักษ์พยานในนิสัยคน
เห็นความจริง เปิดโปงความลวง
ใครเป็นคนจริง ใครเป็นคนหลอกลวง
กาลเวลาจะบอกได้เอง…
ที่มา : วิภาดา กิตติโกวิท
