ในชีวิตของผู้หญิง เป็นเจ้าหญิง 20 ปี เป็นราชินี 1 วัน เป็นนางสนม 10 เดือน เป็นแม่นม ทั้งชีวิตนี่คือทั้งชีวิตของลูกผู้หญิง เธออุ้มลูกไปด้วยทำกับข้าวไปด้วย ซักผ้าไปด้วย เธอใช้มือที่เต็มไปด้วยฟองของผงซักผ้า ป า ด เหงื่อที่
ไหล บนใบหน้า และบอกกับตัวเองว่า รอสักวัน เมื่อลูกของแม่โต แม่ก็คงจะได้พักกับเขาบ้างสักทีเมื่อลูกของเธอโตพอที่จะเข้าอนุบาล หลังจากส่งลูกน้อย เธอยังคงไปจ่ายตลาด ซื้อผักทำกับข้าว
เธอกลับมาทำงานที่ค้างไว้ตั้งแต่เช้าจรดบ่าย ตอนอุ้มลูกน้อยกลับบ้าน เธอบอกกับลูกน้อยว่าหากลูกแม่นั่งรถไปโรงเรียนเองได้ แม่คงจะเหนื่อยน้อยลง แม่คงจะได้พักบ้างสินะ
เธอไม่รู้ ริ้วรอยเริ่มปรากฏบนใบหน้าของเธออย่ างไม่รู้ตัว เมื่อลูกของเธอเริ่มเรียนในระดับประถมเธอยิ่งยุ่งมากกว่าเดิม นอกจากงานที่ต้องทำ เธอต้องคอยสอดส่องว่าลูกคบเพื่อนยังไง
เพื่อนคนนั้นของลูกจะเป็นคนดีหรือคนร้ าย? วงเวียนชีวิตของเธอวกไปวนมาอยู่กับที่ทำงานที่บ้านที่โรงเรียน ที่ตลาด ลูกและสามีของเธอ คือ ทางช้างเผือก ส่วนเธอคือโลกทั้งใบ
ผู้หญิง แก่เพราะสาเหตุนี้
เธอรอให้ลูกโต รอให้ลูกจบมหาลัย รอให้ลูกมีงานทำ รอให้ลูกมีครอบครัว รอให้ลูกมีหลานเธอบอกกับตัวเอง รอสักวันฉันคงได้สบาย เวลาเป็นผู้พรากความอ่อนเย าว์ของเธอไป
เหลือทิ้งไว้แต่รอยเหี่ยวย่น ไฝ ฝ้า กระ ผมที่ขาวโพลน เมื่อลูกเติบใหญ่ ออกเรือนจากไป เหลือไว้แต่แม่ผู้ชรา มาบัดนี้เธอได้แต่ถอนหายใจ ถึงเวลาแล้วสินะ
ที่ฉันจะได้พักผ่อนบ้างเสียที แต่น่าเสียดาย ฟั น เริ่มโยก หูเริ่มตึง ตาเริ่มฝ้าฟางคบเขี้ยวของแข็ง ที่ต้องอดกลืนน้ำลายแทนในอดีตไม่ได้ไม่อาจฟังเพลงเพราะในอดีต ที่แทบหาเวลาฟังไม่ได้ มองอะไรที่สวยงามเป็นภาพเบลอเหมือนกันไปหมด
ไม่เหลือสิ่งที่ศิวิไลซ์ ลูกที่ออกเรือนไป กลับมาเยี่ยมเธออีกครั้ง พร้อมกับเด็กตัวน้อยเธอเริ่มยุ่งและมีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง เด็กน้อยไม่ได้เรียกเธอว่าแม่ แต่เรียกเธอว่าย่ าและย าย เธอรักสามี รักลูก รักหลาน รักครอบครัวของเธอ
แต่เธอแทบจะไม่สนใจและรักคนๆ หนึ่งเลย ใครคนนั้น คือใคร? ก็คือตัวของเธอเองหญิงสาวเอ๋ย เธอจะรักตัวเธอเองได้เมื่อไหร่? เธอก็ไม่เคยรักตัวเองเลยใช่หรือไม่?คุณสามีและลูกๆ ทั้งหลาย ควรรักเธอให้มากเข้าไว้ อย่ าปล่อยให้เธอแก่ลงโดยที่คุณไม่เคยดูแลหรือใส่ใจเธอเลย
ที่มา : Rugyim
