จะสุขหรือทุกข์ไม่ได้ขึ้นกับว่าเราเจออะไรแต่ขึ้นกับเราว่า ” ผูกใจ ” ไว้กับอะไร…การผูกใจ คือการที่เราเอาจิตไปจดจ่อโฟกัสกับเรื่องใดเรื่องหนึ่งบางคนใช้ชีวิตเอาทุกอย่างให้ลูกหมดอันนี้คือผูกใจไว้ที่ลูก
บางคนทุ่มเททำงานห้ามรุ่งห้ามค่ำไม่รู้จักหยุด อันนี้คือผูกใจไว้ที่งานบางคนทำทุกอย่างเพื่อแฟน อันนี้คือผูกใจไว้ที่คนรักบางคนชอบของบางอย่างมากทุ่มเททำงาน ได้เงินมาเท่าไหร่เอาไปซื้อของสิ่งนี้หมดอันนี้คือผูกใจไว้ที่สิ่งของ
เมื่อเราผูกใจของเราไว้กับสิ่งไหน สิ่งๆนั้นจะเป็นตัวกำหนดความสุขความทุกข์ทั้งหมดในชีวิตเราถ้าเราผูกหัวใจไว้กับลูกทุ่มเททั้งหมดให้กับเขาเขาดีกับเรา พูดดีกับเรา เห็นเขามีความสุข เราถึงจะสุข
แต่ถ้ากลับกัน เขาไม่ดีกับเรา เผลอพูดแย่ๆหรือเขามีเรื่องทุกข์ใจ เราก็จะพลอยทุกข์ไปด้วยถ้าเราผูกหัวใจไว้กับความรักวันไหนเขาทำดีกับเรา เราก็สุขเหลือหลายวันไหนเขาไม่เหลียวแลเรา ก็ทำให้ทุกข์ใจเหมือนกัน
ยิ่งเรายึดติดกับอะไร ยิ่งผูกแน่นแค่ไหนเราจะเฉยๆกับเรื่องอื่นๆ ปล่อยผ่านเรื่องที่ไม่ได้ยึดติดได้ง่ายดายเพราะใจจะมาสุขมาทุกข์กับเรื่องที่เรายึดติดไว้เท่านั้นการยึดมั่นถือมั่น คือเราเอาใจไปยึดกับสิ่งนั้นสิ่งนี้เมื่อเรายึดมั่นถือมั่นกับอะไรกลายใจเราเสียอำนาจ
ในการคุมความสุขความทุกข์ของตนเองเพราะเราดันไปผูกไว้ ไปยึดไว้ไปฝากไว้กับสิ่งนั้นๆแล้วกลายเป็นว่าสิ่งๆนั้นจะเป็นตัวกำหนดความสุขในชีวิตเรา
จริงๆแล้ว ไม่มีเหตุผลไหนที่ดีพอที่เราจะไปฝากความสุขของเราไว้กับใคร สิ่งของชิ้นไหน หรือ เรื่องอะไรทั้งนั้นดังนั้น เมื่ออ่านบทความนี้จบขอให้หาที่เงียบๆนั่งนิ่งๆสำรวจความคิดตัวเองว่าเรายึดมั่นถือมั่นกับ สิ่งไหน หรือ ใครรึเปล่า
ไปผูกไว้กับคน ลาภ ยศ อำนาจ ชื่อเสียง เงินทองบ้างไหมถ้ารู้ตัวว่ามีผูกไว้ขอให้เริ่มที่จะคลายปมมันทีละนิดๆพาตัวเองกลับมาอยู่กับปัจจุบัน ไม่ต้องผูก ไม่ต้องยึดไว้กับอะไรทั้งนั้นฝึกให้ใจมีความสุขได้ด้วยตัวของมันเองไม่ต้องอาศัยสิ่งเร้าไหนๆ
ไม่ต้องอาศัยจากเติมเต็ม ไม่ต้องอาศัยใครอื่นไม่ต้องอาศัยอะไรที่มาสนองความอยากให้ใจมันสุขได้จากใจที่มันสงบของมันฝึกใจให้สุขเอง… สุขจนมันล้นออกมาพอล้นแล้วก็จะไม่อยากได้อะไรอีกเต็มแล้วก็ไม่ต้องเติมอะไรแล้วแถมไม่อยากเบียดเบียนใครเพราะไม่ได้ต้องการอะไรเพิ่มมาเติมใจอีกแล้วความสุขที่ไม่ได้ผูกยึดไว้กับอะไรคือความสุขที่สุขใจอย่างแท้จริง
ที่มา : ธรรมะย่อยมาแล้ว
