(เรื่องนี้…เตือนสติดีมาก) อย่ าทิ้งคนที่ดีอยู่แล้ว เพื่อไปคว้าคนที่คิดว่าจะดีกว่า
วันนี้มีเรื่องเล่า…ของคู่รักคู่หนึ่งที่อยู่กันมานาน
โดยเริ่มแรกนั้นสามีทำงานเป็นช่างปูนในชนบท เมื่อทำงานได้ระยะหนึ่งก็ได้เลื่อนขั้นขึ้นมา
“เป็นหัวหน้าช่างปูน” หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ได้ก่อตั้งเป็นบริษัท รับเหมาก่อสร้างขึ้นมาเป็นของตัวเองและต่อมาบริษัทก่อสร้างของเขาก็ได้กลายเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงใหญ่โตพอสมควรได้พบปะสังสรรกับคนและสังคมมากขึ้น และสิ่งนี้คือจุดเริ่มต้นที่กลายเป็นจุดเปลี่ยน
และเกิดสิ่งยั่ ว ยุ ในใจของเขาเมื่อกลับมาบ้านเขามองรูปร่างและลักษณะภร รย าของเขา ก็รู้สึกเหนื่อย… คิดถึงแต่อดีตในช่วงชี วิ ตที่ลำบากย ากจนมาและคิดว่าชี วิ ตคู่ของทั้งสองคว ร จะ ยุดลงได้แล้ว เขาจึงฝากเงินในบัญชีให้กับภรรย า ของเขา 100 ล้านหยวน
ซึ่ง…เขาคิดว่าเพียงพอต่อการซื้อบ้านใหม่ในเมือง เขาได้วางแผนชี วิ ตให้กับของภรรย าไว้เพราะหากเขาไม่ทำแบบนี้แล้วเขาจะรู้สึกแ ย่ และรู้สึกว่าเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบ
และไม่ต้องการให้ภรรย าต้องลำบากเมื่อเขาขอแย กทางกัน สุดท้ายเขาก็ได้มาพูดคุยกับภร รย าเธอยอมรับ และรับฟังข้อเสนอด้วยแววตาที่สงบอ่อนน้อมถ่อมตน เมื่อถึงกำหนดเวลาที่ต้องย้ายออกจากบ้าน ในช่วงบ่ายโมง
เขาบอกภรรย าว่าจะกลับมาช่วย ภรรย าย้ายของ และเป็นการจบในการใช้ชี วิ ตที่อยู่ร่วมกันมา 20 ปีตลอดช่วงเช้าเขาทำงานด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น เพราะว่ารีบกลับบ้าน เมื่อมาบ้านก็พบว่าภรรย าไม่อยู่ที่บ้านแล้ว
พบเพียงแต่กุญแจบ้านและสมุดบัญชี ที่เขาฝากเงินให้จำนวu 100 ล้านหยวนวางไว้พร้อมจดหม ายที่เขียนว่า “ฉันไปแล้วนะ” ฉันจะกลับไปอยู่บ้านกับแม่ ผ้าปูเตียงซักเสร็จ
และตากแห้งหมดแล้ว พับเก็บไว้ให้ที่ห้องมุมขวาของตู้เวลาอากาศหนาว อย่ าลืมเอาออกมาใช้ส่วนเสื้อเชิ๊ตแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า ถุงเท้า และเข็ มขัดเก็บไว้ชั้นล่างของตู้เสื้อผ้านะคะ
หลังจากที่ฉันไปแล้วอย่ าลืมกินย า กระเพาะด้วยนะ คุณอาการไม่ค่อยดี ฉันให้เพื่อนซื้อย าไว้ให้ คุณน่าจะพอกินถึงครึ่งปีและยังมีอีกเรื่อง..! ชอบลืมกุญแจบ้านเป็นประจำฉันเลยฝากกุญแจสำรองไว้ที่ป้อ ม ย ามนะ
ถ้าลืมก็ไปเอาที่ป้อ ม ย ามได้ ในตอนเช้า ก่อนออกไปทำงานอย่ าลืมปิดหน้าต่าง เพราะถ้าฝนตกจะสาดเข้าบ้านทำให้พื้นบ้านเปียกและเสี ยได้ฉันทำเกี๊ยวที่คุณชอบไว้ให้อยู่ในห้องครัวกลับมาก็ต้มกินเองได้นะ ป ล. “ด้วยรักแล้วห่วงใยเสมอ”
ล ายมือของเธอในจดหมา ย เขียนได้แย่มาก แต่ตัวหนังสือทุกตัวแสดงถึงความจริงใจสุดซึ้งและทำให้เขารู้สึกเจ็ บ ตรงหัวใจเขานั่งมองเกี๊ยวที่เธอห่อเก็บไว้ให้เขา ทำให้นึกถึงเมื่อ 20 ปีก่อน
นึกถึงช่างปูนจนๆคนหนึ่ง นึกถึงเสียงสับผักที่เตรียมห่อเกี๊ยวให้เขา ทำให้เขามีความสุขและสัญญ ากับตัวเองไว้ว่า “ฉันจะต้องทำให้ผู้หญิงคนนี้มีความสุขที่สุด”
(เมื่อคิดได้ก็รีบขับรถไปตามหาภรรย าทันที)และได้เจอเธอรอรถอยู่ที่สถานีรถไฟ ร่างกายเขาเต็มไปด้วยเหงื่อและพูดออกไปว่า..”คุณจะไปไหน ?ผมเพิ่งเลิกงาน เหนื่อยมาทั้งวัน กลับบ้านยังไม่ได้กินข้าว หน้าที่ภรรย าเขาทำกันแบบนี้หรือไง..!!”
“ตามผมกลับบ้านเดี๋ยวนี้.!”
เมื่อเธอได้ฟังก็น้ำตาคลอ ค่อยๆลุกขึ้นและเดินตามหลังเขาไปจากรอยน้ำตากลายเป็นรอยยิ้มแต่เธอไม่รู้ว่าผู้ชายที่เดินอยู่ด้านหน้าตอนนั้นร้อ ง ไ ห้ หนักมากขนาดไหน ขณะที่เขาขับรถตามหาเธออยู่นั้นเขากลั วว่า..จะหาเธอไม่เจอ
กลั วว่า..จะต้องสู ญ เ สี ยเธอไปตลอดชี วิตเขาได้แต่ด่ า.. และโท ษ ตัวเองว่าทำไมถึงคิดไม่ได้ทำไมถึงทิ้งผู้หญิงที่เขารักมากผู้หญิงที่อยู่ร่วมทุ กข์ร่วมสุ ขกันมากว่า 20 ปี ที่กลายเป็นอีกส่วนหนึ่งของชีวิ ตที่ข าดไม่ได้
“ความสุขที่แท้จริง” ไม่ใช่จำนวuเงินในสมุดบัญชี แต่มันคือ รอยยิ้มของคนที่รักต่างหากเมื่อคุณได้มีความรักและพบกับคนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างคุณไม่ว่าจะเวลาสุขหรือเศร้ าแล้วคุณก็ควรที่จะดูแลใส่ใจให้ความสำคัญกับเขาคนนั้นมากๆ สิ่งใหม่ๆ อาจทำให้คุณรู้สึกตื่นเต้นแต่สิ่งที่จะทำให้คุณสงบและสบายใจได้ ก็คือคนที่พร้อมจะอยู่ข้างคุณทุกเวลานี่เอง
“อย่ าทิ้งคนที่ดีอยู่แล้ว เพื่อจะไปหาคนที่คิดว่าจะดีกว่า”
ที่มา : ได้คิดก็คิดได้, เพจคำคม
